Columns

Binnenkort vallen de WOZ-beschikkingen en de daarop gebaseerde aanslagen weer op de deurmat. De ervaring leert dat op dit gebied nog steeds veel misgaat en nog steeds zeer forse besparingen bereikt kunnen worden. Ook in de maanden november en december van het afgelopen jaar kreeg ik vanuit het hele land weer verzoeken WOZ-beschikkingen en daarop gebaseerde aanslagen op juistheid te beoordelen. In 85% van de gevallen bleken de aanslagen veel te hoog.

Vaak schrijf ik in deze column over belastingproblematiek waar recreatieondernemers veelal mee te maken hebben of krijgen. Nu is het niet anders. Toch heb ik nog niet eerder een stuk gewijd aan dit onderwerp. Ik ga het namelijk hebben over de zogeheten vermakelijkhedenretributie. Dat is een duur woord voor een belasting op vermaak. Denk hierbij aan een belasting op een kaartje voor het pretpark of museum. Deze heffing is niet nieuw, maar wordt waarschijnlijk in veel gemeenten nieuw leven ingeblazen. Voor recreatieondernemers is het daarom belangrijk om te weten hoe de vork in de steel zit.

Ik wens iedereen een in alle opzichten fantastisch 2018. Misschien liggen er weer prachtige besparingen in het verschiet. In mijn columns zal ik de lezers regelmatig attenderen op besparingsmogelijkheden. In het afgelopen jaar schreef ik regelmatig columns over Toeristenbelasting en de in die sfeer te realiseren voordelen. Naar aanleiding van die artikelen, mocht ik inmiddels de belangen van een groot aantal belastingplichtigen behartigen. Onderling verschilden de casussen sterk. Er was echter één grote gemene deler: de besparingen waren bijzonder fors, variërend van tonnen tot soms zelfs meer dan 1 mln. Voor gemeentes zitten de problemen niet zelden in het belasten van de verkeerde belastingplichtige of het niet goed toepassen van de in de verordening opgenomen (vrijstellings)-bepalingen.

De kranten staan de afgelopen weken vol over de als maar stijgende aanslagen Toeristenbelasting. De aanslagen liggen inmiddels duidelijk boven de pijngrens van menig recreatieondernemer. Het valt mij daarbij op dat het vaak gaat over de alsmaar stijgende tarieven. Bij al die discussies wordt echter niet zelden aan een heel simpele vraag voorbij gegaan. Ben ik überhaupt Toeristenbelasting verschuldigd? Inmiddels verdedig ik al een aantal jaren met heel veel succes de stelling dat aanslagen Toeristenbelasting heel vaak totaal niet voldaan behoeven te worden.

De meeste lezers van deze rubriek kennen mij als vertegenwoordiger van Rein Advocaten & Adviseurs te Assen. Inmiddels heb ik deze organisatie per 1 januari 2020 verlaten en een volledig eigen bedrijf opgericht die zich niet alleen richt op overdrachten en overnames van ondernemingen, al dan niet binnen de familiesfeer, maar ook op de door de gemeentes opgelegde aanslagen, zoals de WOZ, de forensen- en de toeristenbelasting. De dagelijkse praktijk leert dat daar voor belastingplichtigen nog steeds veel geld in te verdienen valt.

In mijn vorige column zegde ik u toe een aantal columns te zullen schrijven over bedrijfsopvolging. Die toezegging schuif ik nog even door. Vanwege de actualiteit attendeer ik u in deze column op de Toeristenbelasting. Op basis van de gemeentelijke verordeningen heffen gemeentes van de campingexploitanten Toeristenbelasting. De campingexploitanten hebben dan het recht deze toeristenbelasting in rekening te brengen bij de passanten.

Veel gemeentes in Nederland kennen niet alleen een verordening Toeristenbelasting maar ook een verordening Forensenbelasting. Toeristenbelasting wordt geheven van mensen die niet in de gemeentelijke basisadministratie ingeschreven staan en toch tegen een vergoeding in welke vorm dan ook binnen de gemeente verblijven en overnachten. Forensenbelasting wordt geheven van mensen die zonder in de gemeente hun hoofdverblijf te hebben gedurende meer dan 90 dagen in een jaar een woning (hieronder vallen ook chalets en stacaravans) tot hun beschikking hebben.

In de jurisprudentie is inmiddels volstrekt helder geworden dat een recreatiewoning gewoon als een woning aangemerkt moet worden. Dit betekent dat de aanslag voor de eigendom gebaseerd moet worden op het woningentarief en niet op het niet-woningentarief en dat, vanwege de toepassing van de woondelenvrijstelling, de aanslag vanwege het feitelijk gebruik helemaal achterwege dient te blijven. De praktijk leert dat het nog steeds de moeite loont de opgelegde aanslagen op dit punt te (laten) toetsen.

En weer ging een procedure over de Forensenbelasting voor de gemeente verloren! Op basis van het bepaalde in de Gemeentewet hebben gemeentes de mogelijkheid een verordening Forensenbelasting vast te stellen. Forensenbelasting ben je verschuldigd wanneer je voor jou en jouw gezin gedurende meer dan 90 dagen in een jaar een woning tot jouw beschikking hebt zonder dat je in die gemeente jouw hoofdverblijf hebt.

In het kader van het naar zich toe harken van financiële middelen heeft menig gemeente in de afgelopen jaren de forensenbelasting ontdekt. Gebaseerd op het bepaalde in artikel 223 van de Gemeentewet worden natuurlijke personen (oftewel mensen van vlees en bloed) die, zonder in de gemeente hoofdverblijf hebben (oftewel gewoon wonen), er op meer dan 90 dagen van het belastingjaar voor zich of hun gezin een gemeubileerde woning (hieronder vallen ook chalets, stacaravans ed.) ter beschikking houden, aangeslagen voor de forensenbelasting.