In één van mijn eerdere colums besteedde ik reeds aandacht aan deze problematiek. In de praktijk merk ik dat hier nog steeds veel te weinig aandacht aan wordt besteed, met alle consequenties van dien. Op recreatieparken staande stacaravans en chalets worden zeer regelmatig overgedragen via een normale koopovereenkomst. Gaat daarmee echter de eigendom wel over. Het antwoord is simpel: neen. De stacaravan of het chalet is bestemd om daar duurzaam te blijven staan en is daarmee ingevolge vaste jurisprudentie onroerend. Dit geldt zelfs als er nog wielen onder de stacaravan zitten, waarmee het object theoretisch verplaatsbaar is.
De rechter heeft inmiddels in diverse uitspraken bepaald dat de stacaravan als geheel gekwalificeerd moet worden als een onroerende zaak. De overdracht van een dergelijk object is dan niet vormvrij, doch zal bij notariële akte moeten plaatsvinden. Als dat niet gebeurt gaat de eigendom simpel niet over met alle consequenties van dien. Een dergelijke situatie was recentelijk weer aan de orde bij de Rechtbank Midden-Nederland. In die casus had een partij met een wederpartij een huurkoopovereenkomst gesloten voor de overdracht van een stacaravan. De koopsom zou in termijnen worden betaald. Na betaling van de laatste termijn zou de eigendom van de stacaravan overgaan, zo hadden partijen bedacht. Na betaling van een paar termijnen kregen de beide partijen ruzie, want de koper bleek, in afwijking van de door de verkoper gewekte verwachtingen helemaal niet permanent op het recreatieterrein te mogen wonen. De gemoederen liepen daarbij zo hoog op dat de rechter er aan te pas moest komen. Uiteraard vlogen de claims over en weer.
Het oordeel van de rechter was echter volstrekt helder. Hij oordeelde dat de stacaravan op grond van het bepaalde in artikel 3 van Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek als onroerend moest worden aangemerkt omdat de stacaravan duurzaam met de grond was verenigd. In de optiek van de rechter was van duurzame vereniging sprake omdat het betreffende bouwwerk naar aard en inrichting bestemd was om duurzaam ter plaatse te blijven. Hierbij moest onder meer worden gelet op de bedoeling van de bouwer voor zover deze naar buiten toe kenbaar was. Op basis van het arrest van de Hoge Raad van 31 oktober 1997 was de rechter van mening dat niet relevant was dat technisch de mogelijkheid bestond de stacaravan te verplaatsen. Door het ontbreken van een notariële akte zou de eigendom nimmer overgaan. Beide partijen waren dan ook bevoegd de koopovereenkomst te vernietigen. De koper hoefde dan ook niet verder te betalen. Als doekje voor het bloeden mocht de verkoper een deel van de door hem ontvangen koopsom behouden als vergoeding voor het gebruik door de koper van de stacaravan. Beide partijen waren daarmee weer een illusie armer.
Het is in ieder geval goed u ter zake door een deskundige te laten voorlichten. Het kan een hoop problemen en ellende voorkomen.
