Met dagtekening 30 januari 2017 of 28 februari 2017 vallen de WOZ-beschikkingen en de daarop gebaseerde aanslagen weer bij menigeen in de bus. In de afgelopen jaren daalden de waardes van de gebouwen. Desalniettemin ste-gen de jaarlijkse lasten in veel gevallen fors. De ervaring in de afgelopen jaren heeft geleerd dat het goed is de aanslagen kri-tisch te (laten) bekijken. Niet zelden konden enorme besparingen worden bereikt, niet alleen met betrekking tot de WOZ-aanslagen, maar bijvoorbeeld ook met betrek-king tot de rioolheffingen. Een vereiste is alleen wel de bezwaartermijn strikt in acht te nemen. De bezwaartermijn is 6 weken na dagtekening van het aanslagbiljet. In afwachting van de resultaten van een in te stellen onderzoek kan desnoods worden volstaan met het indienen van een pro-forma bezwaarschrift. De motivering volgt dan later wel. In mijn column van oktober besteedde ik reeds aandacht aan de discussie of een recreatiewoning als een woning moet worden aangemerkt of als een verblijfsobject. De Hoge Raad oordeelde in september dat het gewoon een woning is. Of permanente bewoning wel of niet is toegestaan is daarvoor volstrekt irrelevant. Uiteraard geldt deze zelfde jurisprudentie ook voor stacaravans, chalets etc. etc. De aanslagen voor de eigendom worden daarmee ongeveer gehalveerd, de aanslagen voor het feitelijk gebruik vervallen helemaal. In december 2016 heeft de Hoge Raad nog een ander voor de recreatieobjecten interessant arrest gewezen. Dit keer gaat het over de Rioolheffingen. In de casus ging het om een recreatiepark in de gemeente Goeree-Overflakkee, waarop 181 woonhuizen stonden. De gemeente legde 181 aanslagen rioolhef-fingen op tegen een tarief van € 212,- per woning, derhalve in totaal € 38.372,-. Fout, zo oordeelde de Hoge Raad. De aanslagen bleek bijna bij 50% te hoog te zijn. Tussen partijen was niet in geschil dat het recreatieterrein als één terrein moest worden aangemerkt. De discussie ging over het antwoord op de vraag of de woonhuizen wel als zodanig door het park werden geëxploiteerd. Nee, oordeelde de gemeente, omdat de opbrengsten aan de eigenaren van de op het park gelegen huizen ten goede kwamen, maar de Hoge Raad oordeelde hier gelukkig anders over. Opnieuw is een belangrijke slag geslagen om forse besparing te realiseren. Het blijft de moeite waard de door de gemeentes opgelegde aanslagen kritisch te (laten) beoordelen.
